พะ ๒ หมายถึง ใช้นําหน้าคําที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคําเดิมนั้นเช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.
(โบ) ว. จ้ะ, ขอรับ.
น. นางงาม. ว. สวย, งาม.
ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), ปะงาบ ๆปะงาบ หรือ งาบ ๆ ก็ว่า.
ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), ปะงาบ ๆปะงาบ หรือ งาบ ๆ ก็ว่า.
ดู บ่าง.
น. ผู้ควบคุมนักโทษ.
ก. เอาอกเอาใจเกินสมควร.